Aanpak eenzaamheid: De evaluatie van het eenzaamheidsbeleid in de Gemeente Westland

In dit verkennende onderzoek wordt aan de hand van de Realist Evaluation methode van Pawson en Tilley (1997) de effectiviteit van het eenzaamheidsbeleid van de gemeente Westland geëvalueerd. Dit wordt onderzocht door het eenzaamheidsbeleid te toetsen aan de sociologische literatuur over eenzaamheid en door interviews af te nemen met mensen die betrokken zijn bij een tweetal interventies die in het kader van het eenzaamheidsbeleid worden ingezet: workshops voor uitvoerders en de vorming van een Coalitie van betrokken partijen. De programmatheorie waarop het eenzaamheidsbeleid van de gemeente Westland is gebouwd, wordt grotendeels ondersteund door de sociologische literatuur. In de praktijk lijkt het beleid ook effectief, mits er voldaan wordt aan bepaalde contextuele factoren. De vorming van de Coalitie leidt tot de gewenste uitkomsten, mits er voldoende partijen aan tafel zitten en de partijen genoeg tijd hebben. Daarnaast leiden de workshops voor uitvoerders ook tot de gewenste uitkomsten, mits de deelnemers praktische handvatten meekrijgen en er tijdens de workshops genoeg tijd is voor oefening. Voor beide interventies geldt dat er nog niet genoeg voldaan wordt aan de contextuele factoren en hierdoor leiden beide interventies nog niet tot de optimale uitkomsten. Tot slot worden aanbevelingen gegeven aan de gemeente Westland zodat zij haar eenzaamheidsbeleid nog effectiever kan uitvoeren.