DSB onderuit in de media…?

Dirk Scheringa is de oprichter en eigenaar van de uit Frisia Financieringen ontstane DSB Bank. In oktober 2009 gaat de bank failliet en dit brengt een hoop tumult te weeg. Veel gedupeerden zijn hun geld kwijt, weknemers staan op straat en ook de voetbalclub en de schaatsers staat een onzekere toekomst te wachten. Het faillissement van de bank werd door de media op de voet gevolgd. Internet, televisie en de dagbladpers waren in de maand oktober in de ban van Scheringa. Opvallend is dat hoe langer het gevecht met de rechtbank die week duurt, hoe sympathieker Scheringa lijkt te worden gevonden. Middels het onderzoek is getracht een antwoord te vinden op de vraag hoe Scheringa is neergezet in de beeldberichtgeving van zeven bekende Nederlandse dagbladen. Hierbij is gebruik gemaakt van de begrippen framing, mediahype en is ingegaan op fotografische theorieën van onder andere Roland Barthes en Susan Sontag en het begrip semiotiek. Het onderzoek bevat een analyse van de beeldberichtgeving van Dirk Scheringa gepubliceerd in de laatste 4 maanden van 2009. De beelden zijn gepubliceerd in het Algemeen Dagblad, het NRC, de Telegraaf, het Parool, Trouw, het Financieele Dagblad en de Volkskrant. Binnen dit onderzoek is gebruik gemaakt van een tweetal methoden; de kwalitatieve en de kwantitatieve onderzoeksmethode. Met behulp van deze twee methodes is duidelijk geworden dat bij de DSB kwestie sprake was van een mediahype. Door middel van de kwantitatieve rechte tellingen is duidelijk geworden dat de populaire kranten; het Algemeen Dagblad en de Telegraaf de nadruk leggen op de beeldberichtgeving. De beeldberichtgeving over Scheringa is in eerste instantie overwegend neutraal, terwijl na publicatie van de tekst, de berichtgeving steeds negatiever wordt. De kwaliteitskranten zijn het betrouwbaarst, de teneur komt het meest overeen. Binnen de nieuwsberichtgeving wordt het meest geschreven in het verantwoordelijkheidsframe en het economische consequentieframe. De resultaten komen voor het grootste gedeelte overeen met de verwachting van kwaliteitskrant en populaire kranten. Uit de kwalitatieve analyse is duidelijk geworden dat Scheringa door de zeven dagbladen op twee manieren is geportretteerd, als een wolf in schaapskleding. De extreme kritiek op Scheringa werd minder naarmate hij steeds vaker in beeld verscheen en door verschillende groepen werd hij op handen gedragen. Scheringa is door de publicatie van de verschillende beelden steeds sterker in deze rol geduwd.