Is het wachten zonder een afspraak de moeite waard?

Setting: Dit onderzoek is op de polikliniek anesthesiologie van het Erasmus MC te Rotterdam uitgevoerd. Het Erasmus MC is een topklinisch ziekenhuis waar veel mensen vanuit alle windstreken komen om behandeld te worden. Doelstelling: De doelstelling van dit onderzoek is het analyseren van de polikliniek anesthesiologie van het Erasmus MC met behulp van logistieke theorieën en een advies te geven om de problemen op het vlak van de patiëntendoorstroming, capaciteit en het gebruik van ruimte te verbeteren. De probleemstelling van het onderzoek luidt: “Hoe kan de polikliniek anesthesiologie van het Erasmus MC worden ingericht, zodat het spreekuur gestructureerd kan verlopen, de wachttijd voor de patiënt minimaal is en de beschikbare capaciteiten en ruimte optimaal benut worden? Design: Het onderzoek is deels beschrijvend en deels exploratief van aard. In het beschrijvende deel is het huidige proces in kaart gebracht. In het exploratieve deel zijn aanbevelingen gedaan met behulp van data-analyses en theorieën. Het onderzoek heeft een kwalitatief en een kwantitatief karakter. Op kwalitatief gebied hebben interviews plaatsgevonden en op kwantitatief gebied is data opgevraagd, gemeten en geanalyseerd. Onderzoeksgroep: Zeven belangrijke individuen van de polikliniek anesthesiologie en twee individuen van belangrijke verwijzende polikliniek zijn geïnterviewd. Daarnaast is er data opgevraagd van heel 2008 en er is data gemeten gedurende drie maanden van 2009. Resultaten: Er is sprake van een goede samenwerking tussen de medewerkers van de polikliniek anesthesiologie. De polikliniek is actief bezig met het kijken hoe en of dingen beter georganiseerd kunnen worden. Een knelpunt is de vaak lange wachttijd tussen 10.00 uur en 13.00 uur, dat aangeeft dat de polikliniek op dat moment de vraag niet aankan. Bij de confrontatie tussen vraag en aanbod blijkt dit ook, de vraag is groter dan het aanbod. Bovendien vraagt 25% van de patiënten 75% van de tijd van de artsen. Dit zorgt ervoor dat patiënten met een relatief korte consultduur lang moeten wachten op patiënten met een lange consultduur. Daarnaast vindt er geen frequent overleg plaats tussen de polikliniek en de verwijzende poliklinieken, waardoor afstemming en informatie-uitwisseling minder goed kan plaatsvinden. De patiënten zijn enthousiast over het inloopprincipe, maar klagen over de wachttijden en de faciliteiten op de polikliniek. De polikliniek heeft in de afgelopen jaren veel waarde gekregen en er is een multidisciplinaire verantwoordelijkheid rondom de patiënt ontstaan. Een gemengd principe polikliniek (inloop en op afspraak) biedt de meeste voordelen aan de polikliniek. Conclusie: Het grootste knelpunt van de polikliniek anesthesiologie is het niet matchen van vraag en aanbod. Dit knelpunt wordt veroorzaakt door een aantal factoren, zoals de beschikbare capaciteiten en de inzet van deze capaciteiten en de positie van de polikliniek anesthesiologie. Op de polikliniek anesthesiologie is de vraag lastig te beïnvloeden en dus zullen verbeteringen moeten plaatsvinden op het gebied van aanbod. Aanbevelingen: Zet een vierde arts in op maandag en dinsdag, zorg voor een terugkerend overleg tussen de polikliniek anesthesiologie en de verwijzende poliklinieken, organiseer een gescheiden stroom tussen de langer durende consulten en “normaal” durende consulten, zorg voor meer helderheid van informatie van belangrijke streefwaardes en breng deze op een goede manier naar elkaar over en veraangenaam de wachttijden door middel van transparantie en faciliteiten.