Een woordvooerder in maatpak

In deze Master Thesis wordt onderzocht hoe jongvolwassenen betekenis geven aan optredens van politici in het programma De Wereld Draait Door. Bestaand onderzoek toont aan dat de huidige samenleving gekenmerkt wordt door een publieksdemocratie, waarin burgers zich hebben ontwikkeld tot passieve stemmers. De burger is niet meer op de hoogte van alle politieke ontwikkelingen en besteedt nog maar selectief aandacht aan de onderwerpen die voor hem of haar interessant zijn. Om burgers te bereiken probeert de politiek in te spelen op de behoeften van de doelgroep. Hierbij wordt verwacht dat een informatieve boodschap in een amuserende verpakking voor jongvolwassenen aantrekkelijker is dan traditionele politieke informatie. In een tijd waarin popularisering van politiek een steeds belangrijkere rol inneemt bij het informeren van burgers, is het relevant om te onderzoeken hoe jongvolwassenen betekenis geven aan optredens van politici. In deze Master Thesis wordt onderzocht hoe zij dat doen in het programma De Wereld Draait Door. De centrale vraagstelling luidt dan ook als volgt: Hoe geven hoog- en laagopgeleiden betekenis aan optredens van politici in De Wereld Draait Door. Dit receptieonderzoek bestaat uit zes focusgroepen met vier jongvolwassenen per focusgroep. Deze zes focusgroepen zijn verdeeld onder hoog- en laagopgeleiden. Tijdens de focusgroepen zijn drie fragmenten van optredens van politici in De Wereld Draait Door aan de respondenten getoond. Na het tonen van de fragmenten konden de jongvolwassenen reageren op de optredens van de politici. De transcripten van de focusgroepen zijn vervolgens aan de hand van de gefundeerde theoriebenadering geanalyseerd. De resultaten tonen aan dat er een duidelijk verschil bestaat in de betekenisgeving tussen hoog- en laagopgeleiden. Een belangrijk verschil in de betekenisgeving wordt gekenmerkt door het begrijpen van de inhoud van de discussies. Laagopgeleiden hebben meer moeite met het volgen van de discussies en reflecteren hierdoor minder kritisch op de fragmenten. Een ander belangrijk punt is het verwachtingspatroon van hoogopgeleiden. Zij geven aan het programma als laagdrempelig te ervaren, waardoor laagopgeleiden zich volgens hen gemakkelijk kunnen laten informeren over politieke ontwikkelingen. Dit zou het programma volgens hoogopgeleiden aantrekkelijk maken voor lager opgeleiden. Laagopgeleiden bevestigen deze verwachting echter niet en geven juist aan moeite te hebben met het volgen van de discussies. Hierbij geven zij aan niet geïnteresseerd te zijn in de politiek en liever naar amuserende programma’s te kijken. Hieruit blijkt dat popularisering over het algemeen interessanter is voor hoogopgeleiden die zich graag op een luchtige manier laten informeren over de politiek.