Een alsmaar groeiende mensheid ontneemt zichzelf steeds meer leefruimte. De filosoof en opvoedkundige John Dewey merkte dit al op in 1916! De mens is een obese-cyborg geworden, wiens voetafdruk veel groter is dan zijn fysieke verschijning alleen, waardoor zij haar mede-aardbewoners, de biodiversiteit, wegdrukt, de aarde uitput, de omgeving vervuilt en daarmee zijn eigen bestaan in de waagschaal stelt. Veel werd bereikt, veel werd tot stand gebracht, maar veel wordt ook beschadigd en tenietgedaan. In die wereld is de noodzaak tot democratisch overleg, wederzijdse acceptatie en veranderingsbereidheid, honderd jaar later meer dan ooit een levensvoorwaarde geworden voor een vreedzame samenleving.