Wat heet persvrijheid?

Dit onderzoek richt zich op de berichtgeving van westerse buitenlandcorrespondenten in Latijns- Amerika en geeft antwoord op de volgende onderzoeksvraag: ‘Op welke wijze zien we de verschillende gradaties van persvrijheid binnen Latijns- Amerika, terug in de berichtgeving van westerse buitenlandcorrespondenten?’ Om deze vraag te kunnen beantwoorden is allereerst in literatuur onderzocht wat voor soort mediasystemen schuilgaan achter de drie persvrijheidcategorieën. Per categorie zijn twee mediasystemen bestudeerd: Chili en Suriname (persvrij), Argentinië en Mexico (gematigd persvrij) en Venezuela en Cuba (niet persvrij). Met behulp van hypothesen is vervolgens gekeken naar de manier waarop buitenlandcorrespondenten in deze landen met hun informatie omgaan. De correspondenten zijn geselecteerd uit een viertal dagbladen, te weten: The New York Times, The Guardian (Groot- Brittanië), Het NRC Handelsblad (Nederland) en De Volkskrant (Nederland). Aan de hand van een kwantitatief meetinstrument zijn totaal 845 informatiebronnen uit 132 artikelen bestudeerd. De resultaten uit dit onderzoek bieden, naast informatie om de hypothesen te kunnen toetsen, tevens het materiaal om kenmerken van de mediasystemen terug te vinden in de berichtgeving van de correspondenten. Het onderzoek wijst uit dat in de berichtgeving van correspondenten uit elke persvrijheidcategorie een gebrek aan transparantie is terug te vinden. De context waarin informatie is verzameld blijft grotendeels onbekend, ongeacht de type informatiebron. Dit geldt in mindere mate voor de persvrije categorie en in meerdere mate voor de gematigd persvrije en niet persvrije categorie. Tevens is te zien dat de voorkeur voor bepaalde brontypen te relateren is aan de kenmerken van de mediasystemen. De conclusie die met enige voorzichtigheid kan worden getrokken is dat de verschillen in context tussen persvrije-, gematigd persvrije- en niet persvrije mediasystemen ook terug te zien zijn in de berichtgeving van westerse buitenlandcorrespondenten.